به نام نقش بند صفحه خاک عزار افروز مه رویان افلاک
معلم پای تخته داد می زد
صورتش از خشم گلگون بود و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود.
ولی اخر کلاسی ها
لواشک بین خود تقسم میکردند وان یکی در گوشه ای دیگر جوانان را ورق میزد.
دلم میسوخت به حال آنکه ........
برای اینکه بیخودهای و هو می کرد و با آن شور بی پایان
تساویهای جبری را نشان میداد .
با خطی خوانا بروی تخته ای کز ظلمتی تاریک غمگین بود
تساوی را چنین نوشت:
(یک با یک برابر است) 1=1
از میان جمع شاگردان یکی برخواست
.همیشه یک نفر باید به پا خیزد
به آرامی سخن سر داد:
تساوی اشتباهی فاحش و محض است .
نگاه بچه ها نا گه به یک سو خیره گشت ومعلم مات بر جا ماند.
و او پرسید:اگر یک فرد انسان واحد یک بود
آیا باز یک با یک برابر بود؟
سکوت مدهشی بود وسوالی سخت.
معلم خشمگین فریاد زد آری برابر بود.
واو با پوزخندی گفت: اگر یک فرد انسان واحد یک بود
آنکه زور و زر بدامن داشت بالا بود وآنکه قلبی پاک ودستی فاقد زر داشت پایین بود.
اگر یک فرد انسان واحد یک بود
آنکه صورت نقره گون چون قرص مه داشت بالا بود وان سیه چهره که مینالید پایین بود.
اگر یک فرد انسان واحد یک بود
این تساوی زیرو رو میشد
حال میپرسم: یک اگر با یک برابر بود
نان ومال مفت خوران از کجا آماده میگردید؟
یا چه کس دیوار چین ها را بنا میکرد؟
یک اگر بایک برابر بود
پس که پشتش زیر بار فقر خم میشد؟
یا که زیر ضربت شلاق له میگشت؟
یک اگر با یک برابر بود
پس چه کس آزادگان را در قفس میکرد؟
معلم ناله آسا گفت:بچه ها در جزوه های خویش بنویسید:
(یک با یک برابر نیست)
خسرو گلسرخی
در پایان جا داره از همگی تشکر کنم که وقتتون رو گذاشتید و مطالعه فرمودید و همچنین تشکر کنم از مدیریت محترم وبلاگ به خاطر عنایاتی که به بنده حقیر داشتن .
